WSUS – zarządzanie aktualizacjami w sieci

Mimo, że WSUS nie jest nowością, to do napisania tego artykułu skłoniły mnie moje obserwacje związane z różnymi systemami informatycznymi oraz to, że młodzi adepci sztuki administrowania często nie posiadają wiedzy o istnieniu takich produktów. Ponadto uważam, że WSUS powinien być wdrażny w II etapie zaraz po uruchomianiu systemu domenowego.

Wielu administratorów/użytkowników boryka się z aktualizacją systemów informatycznych opartych na produktach firmy Microsoft mimo, iż jest to czynność dość prosta. Domyślnie komputery, aby mogły być zaktualizowane muszą łączyć się z serwerami Microsoftu poprzez usługę Windows Update lub Microsoft Update. W przypadku komputerów, które nie posiadają dostępu do zasobów internetowych pozostaje wgrywanie aktualizacji ręcznie – tylko kto to robi?

Zdarza się często, że komputery w danej sieci nie mają zainstalowanych najnowszych poprawek, co w wielu przypadkach:
– może być wykorzystane przez tzw. niechciane programy (wirusy, szkodniki itp.)
– może być powodem niestabilnego działania systemu
– może być powodem dziwnych zachowań różnych aplikacji (tzn. na jednych komputerach program działa, a na innych nie)
– itd.

Powodów jest wiele, dla których administratorzy lub użytkownicy tego nie robią:
– brak wiedzy i świadomości
– brak czasu (np. zbyt wiele komputerów do których musi podejść informatyk, aby ręcznie je zainstalować)
– komputery nie posiadają dostępu do zasobów internetowych
– brak możliwości (np. na uprawnieniach użytkownika)
– itd.

O zyskach aktualizacji, uwzględniając powyższe problemy, nie trzeba specjalnie za dużo pisać. Można tylko dodać, że aktualizując systemy i aplikacje, jednocześnie zyskujemy jednolite i bezpieczniejsze środowisko informatyczne.

Na te wszystkie powyższe bolączki Microsoft przygotował i udostępnił darmowe narzędzie pod nazwą Windows Server Update Services (WSUS), wcześniej znane jako SUS.
Zasada działania jest bardzo prosta.

Dzięki WSUS:
– komputery mogą pobrać aktualizacje nie z serwera Microsoftu, a z serwera zlokalizowanego w naszej sieci
– ograniczymy niepotrzebny ruch aktualizacji na łączach internetowych
– otrzymujemy rozbudowany system raportów, dający administratorowi informację o komputerach, które wymagają naszej uwagi
– administrator nie biega już od komputera do komputera, jedynie w razie awarii sprawdza daną jednostkę
– dystrybuujemy daną aktualizację po zatwierdzeniu
– zarządzamy zdalną ich instalację i deinstalację
– otrzymujemy konsolę administracyjną

W chwili obecnej doczekaliśmy się rozbudowanej wersji 3. W pierwszej, można było pobierać aktualizacje tylko do systemów operacyjnych. Obecna wersja pozwala pobrać aktualizacje również do innych produktów/aplikacji firmy Microsoft np. do pakietu MS Office.

Procedurę wdrożenia narzędzia można przeprowadzić na działającym systemie produkcyjnym. Jednak z uwagi na obciążenie, najkorzystniej jest zainstalować je na dedykowanym systemie serwerowym. Oczywiście należy wykonać wstępne testy na wskazanych komputerach w sieci. Instalacja i uruchomienie narzędzia również nie sprawia większych problemów.

Wymagania systemowe WSUS 3.0 z dodatkiem SP1:
– Microsoft Windows Server 2003 SP1 lub nowszy np. Windows Server 2008
– Internetowe usługi informacyjne (IIS) 6.0 lub nowszy
– Microsoft .NET Framework 2.0
– Microsoft Management Console 3.0
– Microsoft Report Viewer Redistributable 2008
– Microsoft SQL Server 2005 SP2 lub nowszy

Więcej szczegółów znajdziemy w poniższym dokumencie:
Wprowadzenie do programu Microsoft WSUS 3.0 – przewodnik krok po kroku
lub
na stronie Microsot TechNet

Potrzebne aplikacje do uruchomienia narządzia możemy pobrać ze strony:
Microsoftu – Centrum pobierania